MY BADDIE ถึงเวลาเรารักกัน #ชินวา

INTRO

INTRO

‘ดื่มด้วยกันไหม’ 

เวลาราวตีสามกว่าเจ้าของร่างบางในชุดนอนเสื้อสายเดี่ยวสีขาวขนาดพอดีตัวกับกางเกงขาสั้นเนื้อผ้านุ่ม ความยาวคลุมสะโพก เธอยกกระป๋องเบียร์ที่เพิ่งเปิดหมาด ๆ เหนือสายตาเชิญชวนอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงหวาน ริมฝีปากสวยประดับยิ้มยั่ว ดวงตาพราวระยับจ้องมองเหยื่อที่ตนหมายปองอย่างมั่นใจว่าเขาจะตอบรับคำชวนของเธอ 

แต่เธอก็มั่นใจได้แค่ไม่กี่วินาที ก่อนอีกฝ่ายจะปฏิเสธโดยไม่ทิ้งเวลาให้เธอหลงคิดว่าเขากำลังเสียดายโอกาสที่จะได้อยู่ใกล้ชิดกันอยู่เลยสักนิด

‘วันหลังนะ ผมกินเหล้ามา’ ชายหนุ่มปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา เขาด่า อีกทั้งตอนนี้เขายังรู้สึกมึนหัวอย่างหนักเพราะดื่มเหล้ามาหลายแก้ว ตอนนี้เขาอยากทิ้งตัวนอนเต็มแก่ ไม่มีเวลามานั่งเล่นเป็นเพื่อนใคร 

โดยเฉพาะเพื่อนพี่สาวอย่างเธอ

วาววาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีผู้ชายที่กล้าปฏิเสธคนสวยสุดแซบแบบเธอ ยอมเปิดโอกาสให้ขนาดนี้แล้ว เขายังทำหน้ามึนไม่สนใจกัน หรือว่าเขาอาจจะไม่ได้ชอบผู้หญิง

ข้ออ้างอะไรของเขากัน ดื่มเหล้าแล้วดื่มเบียร์ไม่ได้เลยหรือไง

‘งั้นชินนั่งเป็นเพื่อนวาหน่อยสิ นอนไม่หลับ’ วาววาไม่อยากยอมแพ้เพียงเพราะเขาปฏิเสธ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอใจกล้าลองชวนเขาอีกครั้ง ยอมรับว่าตนเองชอบน้องชายของณิชาจริง ๆ ก่อนหน้านี้ที่เธอบอกกับเพื่อนว่าอยากได้ตลอดนั้น มันไม่ใช่เรื่องพูดกันเล่น ๆ ยิ่งเขาทำหยิ่ง ไม่สนใจ เธอยิ่งอยากเอาชนะ 

อยากจะรู้ว่าเขาจะปฏิเสธเธอไปได้อีกสักกี่ครั้ง

เจ้าของส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบหันมามองเพื่อนพี่สาวครู่หนึ่งด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายพร้อมถอนหายใจออกมาอย่างไม่คิดจะเก็บความรู้สึก เขาไม่ใช่เด็กน้อยไร้เดียงสา แค่สบสายตากันก็รู้แล้วว่าเธอไม่ได้อยากชวนเขานั่งเป็นเพื่อนเท่านั้น แต่เธอเป็นเพื่อนสนิทของพี่สาว เขาจึงไม่อยากพาตัวเองเข้าไปข้องเกี่ยว หากวันหนึ่งเกิดปัญหาระหว่างกันขึ้นมา มันอาจจะส่งผลไปถึงความสัมพันธ์ของณิชาด้วย พี่สาวของเขาคงไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้ไป แต่อีกฝ่ายก็ไม่ใช่คนที่เขาจะออกปากปฏิเสธได้หลาย ๆ ครั้ง ยิ่งเธอตื้อมากเท่าไร ความลังเลยิ่งเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น 

ความลังเลมันทำให้เขานิ่งคิดอยู่ที่เดิมนานพอควร นานพอที่จะทำให้คนที่นั่งอยู่ตรงโซฟาเดินเข้ามาประชิดตัวอย่างง่ายดาย

“ถ้าไม่อยากนั่งตรงนี้ วาขอไปนั่งเล่นที่ห้องชินได้ไหม” มือเล็กวางทาบบนแผงอกอีกฝ่าย วาววาจงใจยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ กดจมูกโด่งลงบนต้นคอขาวสูดดมกลิ่นน้ำหอมที่เธอเคยได้กลิ่นก่อนหน้านี้แล้วงับผิวเนื้อเขาเบา ๆ พร้อมกันนั้นเธอยังส่งสายตายั่วยวนอย่างไม่คิดจะเก็บความต้องการอีกต่อไป 

คนโดนรุกล้ำจ้องมองสบตากับเธอนานหลายนาที ยกมือขึ้นมาเกาหางคิ้วอย่างคนคิดหนัก 

“หรือไม่เคย เราสอนได้นะ” วาววาจงใจยั่วยุอีกฝ่าย แถมยังหัวเราะคิกคักล้อเลียนหนุ่มไก่อ่อน “โอเค ๆ ไม่แกล้งละ ไปนอนเถอะเด็กน้อย ฝันดีค่ะ”

วาววาตั้งใจผละออกจากเขา ทว่ามือหนารั้งเอวบางเข้ามาแนบชิดเหมือนเดิม เรียวคิ้วสองข้างขมวดมุ่นเหมือนคนกำลังหงุดหงิด 

“พี่ว่าใครเด็กน้อย”

“หือ พี่พูดตอนไหน ไม่เห็นจำได้ ชินฟังผิดไปเองหรือเปล่า” วาววาหัวเราะร่า ส่งสายตาท้าทาย แอบสะใจที่แกล้งพูดยั่วโมโหเขาได้สำเร็จ 

‘วันไนต์’ เขายื่นข้อเสนอ 

วาววาตอบรับในลำคออย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด ขณะเดียวกันมือหนาสอดใต้ท้ายทอยเล็กแล้วกระซิบข้างหูว่า ‘งั้นก็เข้ามา”

ฝากกดเข้าชั้น กดหัวใจ คอมเม้นต์เป็นกำลังใจด้วยน้า

สถานะ EBOOK เร็ว ๆ นี้ค่า